Splügenpas
De Splügenpas vanuit Zwitserland.
Het is een berg waarbij de laatste 8 á 9 kilometer sterker stijgen dan de aanloop van 30 kilometer. Deze aanloop is wel loodzwaar, je hebt geen idee hoe steil het is of hoe lang het duurt.
Daarbij komt ook nog kijken zijn de wegen rechttoe rechtaan. Wel is het een genot om dan uiteindelijk de Splügenpas te aanschouwen vanuit Splügen zelf. De Splügenpas heb ik zelf in 59 minuten en 36 seconden opgereden met bepakking en al. Volgens mijn garmin was de beklimming maar 8,75 kilometer lang, deze heb ik dan met een gemiddelde van 8,8 k/mh omhoog gefietst. Daarbij waren ze nog aan de weg aan te werken bergop, staat er een verkeerslicht op rood en met bordje eronder van maximale wachttijd 15 minuten. Dacht het toch lekker niet!
Het gemakkelijkste aan deze pas waren voor mij de haarspeldbochten. Bij deze bochten kon je zien waar je naar toe reed en wat het volgende doel is. De lange rechte stukken waren niet bepaald een verademing om op te fietsen. Daarbij is mij gelukt om deze binnen een uur op te fietsen. Op de top heb ik gewacht totdat ik pap zag aankomen. Dit heeft 3 á 4 minuten geduurd, heb ik wel nog enkele foto’s kunnen schieten hoe hij boven is gekomen met de telefoon.
Bovenop gerust de cola opgedronken en de apfelstrudel gegeten, zijn we begonnen aan de afdaling. De eerste paar kilometer van de afdaling gingen goed best met een tempo gedaald richten Monte Spluga, een meer aan de andere kant van de grens. Hier was het 3 kilometer vlak fietsen voordat we begonnen aan het vervolg van de afdaling. Het leuke was de auto’s die ons hadden ingehaald, haalden wij met het dalen weer in. Zelf bleef ik steken achter een Opel Meriva. Zo kon ik wel fijn opmerken wanneer ik kon gaan remmen en wat er aan zou komen. Dit was namelijk handig in de tunnels die aan de Italiaanse zijde van de berg zijn.
We daalden nog verder naar onder ik neem de haarspeldbocht naar recht daal langzaam aan weer naar de 60 km/h klap mijn voorband in de afdaling. Als een band van de fiets niet mag klappen is het die wel. Bij mij gebeurden het dus wel en ik ging finaal op mijn plaat. Dan glijd je dus een kort stuk over het asfalt, wel geluk dat er geen auto’s achter mij zaten en mij tegemoet kwamen. Ik sta op zie mijn bidon rollen wil hem oprapen om meteen weer verder te gaan. Alleen nu was het probleem hoe kom ik verder. Ik heb geen materiaal wagen tot mijn beschikking of wat dan ook. Wat dan wel gebeurde was dat één auto stopte en 2 mensen mij kwamen helpen om mij op weg te helpen. Alleen nadat alles was geregeld de band er in en al kon ik niet de band oppompen omdat ik niet de goede fietsenpomp bij me had. Maar goed ook! Na wat toe kijken hoe ze probeerden de band op te pompen heb ik gezegd dat ik mijn vader zou bellen of hij me kon helpen de band op te pompen. Heb niet gezegd of dat ik gevallen ben of niet. Zelf vond ik dat niet relevant, maar het was wel goed dat hij terug kwam.
Wat bleek nog meer mijn buitenband was ook naar de klote. Deze hebben we moeten plakken met een buitenbandplakker. Hebben we alweer de Band er af moeten halen nu vrijwillig en niet dat ik zelf op mijn gezicht hoef te gaan. Maar ja nu alles goed geprepareerd en al weer afdalen naar Chivanna. Kreeg het advies om rustig te dalen en beheerst om bij de dichtstbijzijnde fietsenmaker een nieuwe buitenband te halen. Na een mooie afdaling kwamen we aan bij San Giacomo Filippo waren ze aan de weg aan het werken en al. Komen we verder in het dorp terecht nog niks aan de hand. Wel werd ik voor de liefhebber gevolgd door een Alfa Romeo, vond deze wel een mooie die me volgde. Zelf aan het roepen van kijk een Alfa achter me aan en PATS! Hoppa weer een platte voorband. Dit keer waar de buitenbandplakker zat is de binnenband naar buiten geschoten en gesprongen. Dit keer maar met 30 km/h en met wat geluk kon ik de fiets onder controle houden en zonder te duikelen te stoppen. Nu had ik dus 2 lekke banden, nu was het nog maar 3 kilometer tot de fietsenmaker. We hebben er een nieuwe band ingelegd en het gat geïmproviseerd dicht gemaakt.
Nu is het dan gelukt om rustig bij de fietsenmaker te komen en een nieuwe band te gaan halen. Deze hebben we er dan ook nog bij de fietsenmaker opgelegd en al om verder te gaan naar een camping. Deze camping was 4 kilometer verder bij een waterval in de buurt, ja bij een waterval. Heb die dag geslapen als een os. Toen ik ging douchen heeft mijn vader nog wat dingen geïnspecteerd en al. Wat bleek nu mijn helm was zelf gebroken. Een helm is gemaakt om te slopen en dat is dan ook gebeurd ook. Het is maar goed dat ik een helm ophad of het was er erger aan toe geweest. De dag er op hebben we ook een nieuwe helm gehaald. Daarbij verdenken wij dat de band kan zijn gesprongen doordat het velglint de schuldige is geweest aan de platte band. Dit mede doordat deze een scherp uiteinde had en dus de band heeft geraakt en er heeft voor gezorgd dat deze is gesprongen. Zodoende hebben we ook nog een nieuw velglint gehaald ditmaal ligt er nu een blauw velglint in de voorband. Zodoende kan ik zeggen dat het voor mij wel meeviel, maar dat ik van geluk mag spreken dan ik een helm heb gedragen.