Etappe 9, Piuro (102 km /2082 hm)
Vanmorgen zijn we na het ontbijt om 9.00 vetrokken voor de koninginnenrit van deze reis. We gaan naar het dak van deze reis n.l. 2118 Meter hoog, de Splugenpas ligt op ons te wachten.
Vanuit Chur zijn we naar Domat-Ems gefietst waar we langs de golfbaan het bos indoken, nou ja indoken het ging hier op zandgrond zeker wel 10% omhoog, dit was gewoon ouderwets harken. Eenmaal boven, fietsten we langs een rotswand met uitzicht over een snelstromend riviertje. Het was wel even oppassen in deze afdaling er lag overal los grind. Mijn fiets driftte over het split, maar gelukkig bleef het hier bij. Eenmaal beneden kwamen we een pittoresk Zwitsers dorpje.
We trokken verder richting Thusis en vanuit hier ging het alleen nog maar berg op. Meteen na Thusis ging het steil omhoog, en na een paar tunnels kwamen we bij de via Mala. Bij deze schlucht hebben we even halt gehouden om dit schouwspel te aanschouwen en meteen maar een paar foto’s genomen. Na nog wat stevig klimmen kwamen we in het plaatsje Andeer. Hier stopten we even bij de bakker om onze laaste francs om te zetten in gebakjes. We zijn verder gefietst met de bedoeling dit te gaan opeten in Splügen. Echter daar het nog steeds stevig klimmen was, hebben we ons halverwege gewoon ergens in de berm geplant, koffie gemaakt en de broodjes opgegeten.
Met de nieuwe energie, een redelijk vlak terrein en een stuwmeer met ijskoud blauw water, trokken we naar Splügen waar we onze bidons nog eens vulden met ijskoud bergwater. Na het bordje Splügenpas ging het meteen steil omhoog met diverse haarspeldbochten. Dennis schoot meteen weg en sloeg een gat van ca 200 meter. Ik ben gewoon mijn eigen tempo gaan fietsen. Na 3 km vlakte het beetje af en kon ik weer wat groter schakelen. Dit was maar even want daarna begon het weer, haarspeldbochten. Ik zag Dennis steeds een haarspeldbocht boven me fietsen, maar kwam maar niet dichterbij. Het uitzicht begon steeds grootser te worden. Eenmaal boven stond Dennis me op te wachten. Hij was al 3 minuten boven.
Boven hebben we de apfelstrudel opgegeten die we eerder in Andeer hadden gekocht. Na even te hebben uitgepuft zijn we aan de afdaling begonnen. Dit was een steile afdaling met zeer veel haarspeldbochten en een slecht wegdek. We vlogen de auto’s aan alle kanten voorbij. Daar het zo hard na beneden ging , soms wel 85 km/h heb ik niet meer achter me kunnen kijken, maar eenmaal beneden zag ik Dennis niet meer. Ben maar even gestopt en heb naar de berg gekeken. Plots stopte er een Italiaan met de mededeling. Tu Amico a Problema. Ik had al een raar voorgevoel, en ben maar meteen weer de berg opgefietst zonder te weten wat het probleem was. Ik hoorde nog geen sirenes dus ging ik er maar vanuit dat het niet zo ernstig zou zijn. Halverwege de loodzware klim kreeg ik telefoon van Dennis, met de mededeling of ik met de pomp omhoog wilde komen. Hij had namelijk een lekke voorband. Ik vroeg of hij gevallen was, en kreeg te horen, ja maar dat het mee viel.
Eenmaal ter plaatse, zag ik dat hij toch wel hard was onderuitgegaan, Er was buiten de schaafwonden en blauwe plekken gelukkig niet veel erg. Alleen een beschadigde fietstas en een gescheurde regenjas. We hebben toen maar een nieuwe binnenband gemonteerd, maar er bleek dat er een scheur in de buitenband zat. Deze hebben we geplakt met een buitenband plakker, en zijn vervolgens weer verder afgedaald tot Chiavenna. Drie kilometer voor Chiavenna hoorde ik achter me een harde knal, keek om en zag dat de voorband weer geklapt was. De binnenband was door de buitenband gekomen. Daar het nog maar 3 km waren tot de dichtbijzijnde fietsenmaker hebben we toen een nieuwe binnenband gelegd, met een stuk oude binnenband en deze maar half opgepompt om toch nog maar beneden te komen, Dit hebben we voorzichtig gedaan, en hebben het gered tot de fietsenmaker. Hier hebben we een nieuwe binnen en buitenband gekocht en deze meteen zelf maar gemonteerd.
Daar het al 17.00 uur was, en we nog ca. 20km moesten fietsen naar onze geplande camping, hebben we besloten om de dichtstbijzijnde op te zoeken. Deze bleek 3 km de ander kant uit. Daar zijn we dus maar naar toe gefietst, en hebben daar ons bivak opgeslagen. Eenmaal geïnstalleerd en de dag nog eens doorgenomen heb ik Dennis zijn helm voor de zekerheid nog maar geïnspecteerd, deze bleek gewoon gescheurd te zijn. Dennis mag blij zij dat hij een helm gedragen heeft bij de val, anders was er misschien wel een scheurtje in zijn hoofd geweest. Zo kun je maar zien dat een helm wel degelijk een functie heeft. We moeten morgen dus op zoek naar een nieuwe.
Daar we pas laat klaar waren met douchen en de was doen, en we voor de eerste in Italië waren en om van de schrik te bekomen zijn we maar uit gaan eten. En wat moet men hier nu eens gaan eten,we gingen voor pizza, en vonden er een op 1 km van hier. Dit was de lekkerste pizza die we ooit gegeten hadden. Morgen hebben we een relatief korte etappe, dus kunnen we dan onze wonden likken.