Dag 16, Charmes-sur-l'Herbasse (ca 150 km / ca 1350 hm)
Tussen 7 en half 8 begon de groene weg met bestemming thuis. De groene weg is een fietsroute voor lange afstandsfietsers.
Dit was ook wel te merken, want ik ben er verschillende tegengekomen. De route voerde in eerste instantie door de wijgaarden van de Cotes du Rhône, onder het toeziend oog van de Mont Ventoux, de reus van de Provence die boven alles en iedereen uitsteekt. De route liep hier door de dorpjes met romaanse invloeden. Er stond ook vandaag weer een stevige wind, en net zoals afgelopen 2 weken nog steeds tegen, maar daar was ik ondertussen wel aan gewend.
Vanuit Taulignan begon de eerste serieuze klim van de dag, 8 km aan 5%. Tijdens de beklimming werd ik ingehaald door een peloton wielrenners die me "bon courage" wenste. Wat volgde was eenzelfde afdaling en kon kalm aan naar beneden. Eenmaal beneden merkte ik dat de gps weer kuren vertoonde, en ben daar vervolgens weer bijna een uur mee bezig geweest om de "knommel" weer aan de gang te krijgen.
Na dit euvel te hebben opgelost meende ik dat ik een kop koffie wel had verdiend, en in Pont-de-Barret vond ik een leuk cafeetje hiervoor, en bestelde mijn cafe au lait. Normaal drink ik nooit suiker in de koffie maar hier pak ik alles wat ik krijgen kan, want zodra ik de hoek om ben is dat toch weer verbrand.
Na de koffie zag je in de verte de imposante bergen van de Dauphine steeds dichterbij komen, en bij Chabeuil was het dan zover, de beklimming naar de col de pas du lauzun. Dit was een klim van 7 km met op het einde stukken tot wel 10%. Boven kom je dan in een mini Gorges. De afdaling daarentegen leek me veel lastiger, gelukkig kwam ik via de andere kant. Dit bleek ook wel want tijdens de afdaling kwam ik vele zwoegende fietsers tegen die zich een weg naar boven baande.
Beneden in de Drome ging het langs een bergkam, steeds heuvel op en af, en telkens met een kuitenbijter. Echter mijn benen hadden de dag van gisteren goed verteerd en konden dit wel aan. Dit achter de rug kwam er een vlak stuk aan, maar de wind was inmiddels aangewakkerd tot stormachtig en op de open velden hier werd dit weer beuken. De lucht boven mij veranderde van blauw naar donkergrijs, en het zou niet lang meer duren voordat de eerste regendruppels begonnen te vallen.
Net voor Bourg-de-Peage ging de sluis boven me helemaal open, en begonnen mijn voeten te soppen in de schoenen. Het water op de weg zag eruit als zeepsop, en dat betekende voor mij rustig aan door de bochten. Het voordeel van de regen was wel dat de wind ging liggen. Van de stad heb ik niet veel gezien, en deze achter me ging het in een lekker tempo verder tot aan st. Donat, waar ik een supermarkt vond voor de boodschappen. Hier in het dorp had ik al gezien dat er campings waren, maar dat waren allemaal 4 sterren, en dat is voor mij veel te veel van het goede. Buiten trof ik nog een paar Belgische fietsers, en we vonden samen een boerderijcamping, op slechts 5 km. Zij moesten de andere kant uit en kozen voor een andere camping.
Deze camping is weer zo'n pareltje zoals je ze zelden ziet. Je mag hier de tent neerzetten ergens in hun boomgaard, en de voorzieningen die ik nodig heb, zijn meer dan voldoende, en de prijs hiervoor is een lachertje. De madame zei tegen mij, doe maar 5 euro.