Dag 17, Priay (145 km / 1400 hm)
Vanmorgen rond half 8 vertrok ik met frisse moed voor de tocht van vandaag. In den beginne was het nog frisjes, maar daar zou snel een eind aan komen.
Vanaf de boerderij ging het meteen met een muur omhoog, en ik kon al meteen een jasje uitdoen. Eerst moesten de uitlopers van de Dauphine nog bedwongen worden en dat ging met flinke stijgingen tot boven de 500 mt, stuk voor stuk in een rechte weg naar boven oftewel steil. In de eerste 3 uur stonden er net 45 km op de teller, dus dat geeft wel aan hoe zwaar het was.
Eenmaal de uitlopers voorbij kreeg ik de harde tegenwind die het onmogelijk maakte om op snelheid te komen, ik mocht al blij zijn als ik al 20 km/u haalde. Behalve de wind was het wegdek uitermate slecht vandaag, dit liep voor geen meter. Onderweg heb ik buiten het stoempen toch wel kunnen genieten van de omgeving, die hier overgegaan is in zonnebloemen en maisvelden, en de mooie dorpjes die je hier passeert. Het is hier wel een uigestorven gebied, met veel winkels die leeg staan. Gelukkig heeft elk dorp wel een bakker en een waterpomp, dus de motor kon blijven draaien.
Na de zwaren uitlopers kreeg ik zin in koffie maar kon nergens een koffietentje vinden, en ben toen maar ergens een cafe binnengestapt en heb een koffie besteld. Aan de bar heb ik me nog vermaakt met de dorpsbewoners die om dit tijdstip, het was 11.00 uur al aan de pastis zaten. Heb nog even getwijfeld om er ook een te nemen maar heb besloten om het toch maar niet te doen, want dan kom ik waarschijnlijk helemaal niet meer vooruit.
Na de middag stak ik bij Loyettes, dit is ter hoogte van Lyon naar het oosten de rivier de Rhone over en zocht daar een plekje om een half stokbrood naar binnen te werken. Na de lunch, het was inmiddels al half 2, had ik op de kaart gekeken en besloten om nog 1 a 2 uur door te fietsen en dan zou er een camping zijn in Priay. De kilometers naar de camping werden een echte beproeving. Op de open vlakte had ik echt moeite om vooruit te komen met de wind, hier beter bekent als de mistral. De vele vakantiefietsers die ik tegemoet kwam hoefe nauwelijks te trappen.
Tijdens het fietsen, de laatste kilometers keek ik na mijn achterwiel en vond dat het wel aardig aan het slingeren was. En ja hoor, spaak gebroken, dat kon er ook nog wel bij. Misschien kwam ik daarom vandaag wel niet vooruit, wie weet hoe lang ik al met een aanlopend achterwiel heb rondgefietst.
Op de camping heb ik snel de tent opgezet, en ben op zoek gegaan naar een supermarkt, daar ik die onderweg nog niet was tegengekomen. De dichtsbijzijnde bleek op 5 km te liggen. Maar zonder bagage is dat geen probleem, want dan stelt fietsen ineens niets meer voor.
terug ter plaatse heb ik de kapotte spaak vervangen door een nieuwe, die heb ik gelukkig bij me, en moet zeggen het wiel loopt weer aardig recht. Na deze zware werkdag op kantoor word het nu tijd om aan de fles rosé te beginnen die ik in de supermarkt het gekocht.
Sante