Dag 13 Cereste (120 km / 1500 hm)
Om half 8 begon het opwarmertje, een lange ongelijkmatige klim naar Valensole om daar de route weer op te pikken, vanwege het euvel van gisteren.
Het was nog erg frisjes vanochtend, dus de klim kwam wel goed uit. Deze morgen stond er ook weer ontzettend veel wind. In Valensole kwam de geur van vers gebakken brood me tegemoet. De route zei links, maar mijn neus zei rechts; dus het werd rechts en stond even later bij bakker in de rij voor het brood. Behalve brood vulde ik de bestelling aan met wat gebakjes daar het zondag is en er waarschijnlijk geen winkels open zijn.
Met de wind in de rug, een afdaling van 20 km a 3% en een mooi glad wegdek scheurde ik tussen de heerlijk ruikende lavendelvelden van de Provence naar Manosque. Onderweg lag nog een auto op de kop in berm, maar volgens mij lag deze er al langer dan vandaag. Dit liep eigenlijk veel te lekker, en zoals altijd krijg je daar dan de rekening van gepresenteerd. De rekening kreeg ik al in Manosque want hier zijn de wegen zo slecht dat je bijna niet op de fiets kunt blijven zitten. Dit was wel een goede test voor mijn bagagedrager.
Maar het ging niet allemaal even slecht want ik zag dat de Intermarche geopend was op zondag, dus snel naar binnen voor de boodschappen. Met de tassen gevuld vervolgde ik mijn weg naar Forcalquier, en begon de ellende pas echt. De route ging over frans onverhard, oftewel haast onbegaanbaar. Hier ben ik zo snel als het ging van af geweken en ging op zoek voor een alternatief. Met dit gedoe, raak je heel veel tijd kwijt. Zo komt het ook meer dan eens voor dat je weer een stuk terug moet. Ik betrapte mezelf erop dat ik hardop tegen mezelf aan het schelden was. Een madame die in haar moestuin aan het werken was keek me vreemd aan, en ik herstelde het met bonjour. Uiteindelijk besloot ik om dan maar de grote baan te gaan volgen. Degene die ik had uitgezocht bleef stiekem oplopen, en vanaf nu was het ook alleen nog maar tegen die straffe wind om uiteindelijk op de zondagsmarkt in Forcalquier uit te komen.
Hier was het een gezellige drukte, zoals in elk dorpje hier in Provence waar om het plein de terrasjes goed gevuld zijn. Nu begon het zware klimwerk in de hitte met tegenwind pas echt, want er moest geklommen worden naar de 760 mt. Dit ging via St. Michel d' Observatoire, waar ik op gezellige plein een cola haalde met een Quiche en ging die buiten op het muurtje opeten en kon zo eens alles goed gaan bekijken. Komen er vanaf de ander kant 2 vakantiefietsers het plein op en willen hier ook gaan lunchen. Nadat we samen wat geklets hadden ging het eerst een klein stukje bergaf om vervolgens te beginnen aan de steile klim. Na heel wat zweetdruppels kwam ik dan eindelijk boven , en dacht; zo lekker afdalen. Maar dat pakte even anders uit want ik werd over een steile onverharde afdaling gestuurd, waar het oppassen was om niet op de snufferd te gaan.
Heelhuids beneden aangekomen vond ik wel welletjes voor vandaag, en ging op zoek naar een camping. De camping a ferme vond ik 10 km verder in Cereste. Gelukkig ging de weg ernaartoe licht aflopend, dus stond ik niet veel later met het tentje bij een boer aan de rand van zijn wijngaard met een prachtig uitzicht op een dorpje boven op de berg.