Dag 12, Riez (126 km / 2061 hm)
Heb vannacht in de vrije natuur ontzettend goed geslapen. Om half 7 begon mijn fietsdag in de koude ochtend bij 10 gr. Dit was wel wat anders dan de hitte van afgelopen dagen.
Na snel even bij de plaatselijke fontein mijn toilet te hebben gedaan, kon ik eraan beginnen voor vandaag. Ten eerste fietste ik door het indrukwekkende Clue de st. Auban, waar het eerst door het tunneltje ging om vervolgens door de smalle kloof te fietsen. In de kloof, waar ik vol de wind van voren kreeg , bevond zich ook nog een lourdesachtige grot. Bij het verlaten van de kloof kwam ik in de volledige mist terecht, en zag ik van de omgeving dus helemaal niets meer. Wel hoorde ik een hond blaffen en dit kwam steeds dichter bij totdat ie uit de struiken de weg opkwam en achter me aankwam . Gelukkig bleef het bij blaffen en kon ik rustig verder Fietsen.
Gelukkig loste de mist snel weer op en kon ik van de vergezichten genieten. In de verte zag ik een berg waarvan de top nog in de wolken was. Dit bleek de col de st. Barnabe (1260 mt) die ik niet veel later aan het beklimmen was. Dit is een lastige jongen met zijn gemiddelde van boven de 8%. Wat volgde was een hele serie haarspelden, met tussendoor nog een steil stuk van 1 km bergop om dan definitief met een prachtig uitzicht af te dalen naar het stuwmeer van Chandanne. Eenmaal beneden vond ik een supermarkt in Castellane, waar ik meteen de boodschappen ging doen.
Daarna slenterde ik nog wat door Castellane met de markt en ging het het redelijk vlak over 15 km, en nu met de wind in de rug, eerst nog door de Clue de Chasteuil in richting van de verdon. Maar voor het zover was moest er natuurlijk eerst weer wat geklommen worden, voordat ik in de Gorges du Verdon kwam. Bij het balcon de mescla kreeg ik de verdon waar het allemaal zo om te doen is te zien. Er stonden busladingen te kijken. Dus ook maar even gestopt en moet zeggen het is best wel indrukwekkend, maar niet zoals ik me had voorgesteld. Dat wat ik gisteren had beleefd was vele malen mooier.
Hierna gaat het op en af langs de canyon in richting van de brug van Artuby, die van de ene naar de andere kant van de canyon gaat. Net toen ik daar aankwam sprong er iemand van de brug, met zo'n bungee touw. Midden op de brug ben ik even gestopt om eens in de diepte te kijken, en dit is echt wel diep hoor. Terwijl ik stond te kijken zag ik in mijn ooghoeken nog 2 vakantiefietsers aankomen. Ik hoorde meteen dat ze vanuit Nederland zijn, en maande ze te stoppen. Zo hebben we nog even wat gebabbeld midden op de brug. Ze waarschuwde me al voor de klim die me te wachten stond want daar zaten stukken in van 13%. Het ging in eerste instantie de hele tijd op en af langs de rand van de canyon, en na een korte afdaling mocht ik eraan beginnen de col D'Ayen (1032 mt). Dit was echt wel lastig vanaf het begin, en op het einde werd het nog steiler. Maar wat het klimmen vandaag nog lastiger maakte was de harde wind, dit was dubbelop. De afdaling was schitterend, het ging net zo steil naar beneden maar nu met uitzicht over de canyon en daarlangs slingerende weg , om even later over te gaan in vele haarspeldbochten met uitzicht op het lac de ste Croix.
Tijdens het afdalen kwam ik nog in een fraai dorpje waar ik een cola haalde en deze tezamen met wat koekjes naar binnen werkte, om niet veel later weer verder te gaan afdalen naar het meer. Het meer werd in tweeën gedeeld door een brug waarvan de ene kant de canyon inging en waar je dus alle toeristen met kano's zag peddelen. Voor mij ging het verder naar Moustiers, waarna er weer geklommen moest worden en mijn benen vertelde me dat ze het genoeg vonden voor vandaag, zeker met die harde wind de hele dag. Daarop besloot ik om in Puimoisson inkopen te gaan doen en op zoek te gaan naar een leuk plekje om te overnachten want het wildkamperen was me goed bevallen.
De winkel bleek gesloten en bij het wegrijden hoorde ik iets afbreken aan de fiets. Het bleek de bout voor de bagagedrager te zijn. De bout was afgebroken maar dan precies daar waar hij in het oogje zit. Voor mij is dit niet te repareren zonder het juiste gereedschap. In het dorp was geen fietsenmaker of garage, dus maar even op het terras aan een paar fransoosen gevraagd. Volgens hun moest ik naar Riez, daar zou een fietsenmaker zijn. Dit zouden nog 7 km zijn. De boel provisorisch met tie-wraps aan elkaar gebonden en zo voorzichtig mogelijk naar Riez afgedaald.
In Riez had ik al een beetje rondgefietst maar geen fietsenmaker gevonden. Komt me er plots een jongen op zijn mountainbike op het achterwiel voorbij. Ik vraag hem waar is de fietsenmaker, en hij brengt me er naartoe. De fietsenmaker kan het probleem ook niet ter plaatse oplossen en zegt mij dat hij na sluitingstijd met de fiets naar een andere werkplaats zal gaan en daar proberen het probleem te gaan oplossen. Wat nu. Mijn vraag of er een camping in de buurt is waar ik mijn spullen naartoe kan brengen en dan de fiets terugbrengen lijkt me het beste. Er is volgens de fietsenmaker een camping in riez en die ligt op 800 mt . Ik zeg, dan breng ik mijn spullen naar de camping en kom straks dan de fiets brengen.
Zo gezegd zo gedaan. Tent opgezet, de spullen erin gegooid, snel even gedoucht en weer terug naar de fietsenmaker waar ik mijn ros heb achtergelaten met mijn telefoonnummer zodat hij kan bellen als het gelukt is. Op de terugweg nog even langs de super om nog inkopen te doen voor vanavond. Om half 9 kwam het langverwachte telefoontje van fietsenmaker dat de fiets klaar is. Dus snel ernaar toe. Het probleem had hij ook niet kunnen oplossen maar had wel een oplossing om er mee thuis te komen. Fantastisch ik kon dus verder. Dan mogen thuis de heren van koga zich over dit probleem gaan buigen hoe dit op te lossen. Op mijn vraag wat dit ging kosten kreeg ik als antwoord, is okay zo. Dit is pas service. Voor de goede afloop nemen we nu nog een extra wijntje.
Sante.