Dag 1, Eisenbach (190 km / 1500 hm)
Na het ontbijt en afscheid genomen te hebben wat overigens wel zwaar viel, om half negen vertrokken. Nu moest het gaan gebeuren voor eerste keer alleen op pad.
Het begon gelijk goed, want het miezerde de hele dag een beetje. Dan weer een buitje en dan weer droog. De regenjas heb ik niet gebruikt, want daar waren de buitjes te kort voor, en tijdens de droge periode met de straffe wind op kop was ik gelijk weer droog. Het begin van de route was bekend, dit had ik al vaker gefietst naar Waxweiler.
Ik had besloten om de Vennbahn ter hoogte van Lammertsdorf op te gaan. Het eerste stuk slingerde nogal door het landschap, vandaar. Nou ik heb het geweten, wat de korste weg leek, bleek meteen ook degene met vele klimmen tot boven de 500 mt. Nu wist ik ook meteen weer wat het betekent om met de extra kilo's te klimmen. Pff dat valt best wel tegen. Bij Lammerstdorf bleek de Vennbahn een snelweg voor fietsers, strak asfalt met een stijging tot maximaal 2%, en dito afdalingen. Bij Konzen heb ik de boterhammen van thuis opgegeten in een treinstel. Inmiddels had ik al meer dan 100 km gefietst.
Ter hoogte van Monschau kwam ik een jongeman met een racefiets met aanhanger tegen. We hebben samen een stukje opgereden, maar de weg begon slechter te worden, steeds meer onverhard. Eveneens was de onverharde weg door de regenval zwaar, wat voor mijn metgezel lastig was op zijn dunne racebandjes. Het sturen met de aanhanger bleek ook een hele kunst, en net voor Sankt Vith heb ik hem achter me gelaten.
In Sankt Vith, na ca 150 km werd het tijd voor een lekker bak koffie. Het was nog maar een klein stukje tot Reuland waar de vennbahn ten einde liep, en ik gewoon weer de heuvels ingestuurd werd. Het bleken pittige klimmen te zijn, maar deze werd beloond met een prachtige afdaling naar Dasburg om vervolgens de grens naar Luxemburg over te steken. het was inmiddels al tegen zessen en er stonden al meer dan 190 km op de teller, dus tijd voor een camping die ik binnen enkele km vond.
Na het eten werd het tijd om even te gaan genieten van een Triple, zodat ik zometeen lekker kan slapen.