Etappe 9, Loonbeek (130 km / 1300 hm)
Gisteravond hebben we tot half elf hier in het restaurant van de camping nog een paar Tripel gedronken voor de koude nacht die ons te wachten stond.
Vanmorgen was het koud en hebben we maar ontbeten in de tent. Gelukkig kwam de zon snel opzetten en konden we ons een beetje opwarmen.
Na alles ingepakt te hebben zijn we vertrokken voor een dag door de Vlaamse Ardennen. Vanaf de camping ging het meteen linksaf de Bergstraat in. Dit is een beklimming met percentages tot wel 12%. Onze benen waren meteen wakker, en koud hadden we het zeer zeker niet meer. Eenmaal boven kwamen we in een bos uit en daalden over een slecht bospad in richting van Knokteberg en vervolgde onze weg naar Ronse.
We fietsten van helling naar helling en kwamen ontzettend veel fietsers tegen. Het bleek dat er hier wel 4 a 5 toertochten tegelijk gereden worden. Hier hangen zovele richtingaanwijzers aan paaltjes alsook op de weg geschilderd in alle kleuren. De hele streek hier ademt koers, dat zie je en dat voel je. Dit is een prachtige streek met al zijn hellingen en kasseistroken, gemaakt om te fietsen en voor alle deelnemers zwaar. Zoals een passerende coureur opmerkte “iedereen heeft het hier lastig”. We hebben zelfs bergop kasseien moeten fietsen, deze lagen wel beter dan die van Roubaix. Maar bergop kasseien fietsen is niet zo fijn. Tel daar bij op dat je nog een 15 a 20 kilo aan je fiets hebt hangen en je stuitert van links naar rechts. Dit is dan geen pretje is om erover te fietsen. En dan komt er nog bij, dit was de Bosberg die we uiteindelijk zijn op gefietst met alles er op en aan.
Onze eerste tussenstop was langs de route op een bankje, met uitzicht over de heuvels. Om hier nog wat op te eten wat we nog bij ons hadden van vanmorgen. Brood met jam en ontbijtkoek met appelstroop. Het is niet veel maar je kan er mee vooruit. Nu reden we weer verder en moesten meteen weer bergop. Zo ging het de hele tijd door, dan waren er weer kasseien dan weer een bospad. Over het algemeen lekker afmattend.
Toen we weer langzaam honger begonnen te krijgen en onze magen steeds erger begonnen te knorren, kwam ons de geur van een bakker ons bergop tegemoet. Hier kochten we wat gebakjes, om dit later in een parkje rustig op te eten. Nu konden we er wel weer tegenaan.
Dit gebeurde ook zo maar voordat we bij de camping aan kwamen hebben we ons avondeten ingeslagen. Hierna vertrokken we richting de camping, bleek deze niet open te zijn voor toeristen vanaf Juni. Dit klonk ons bekend in de oren want we hebben al eerder voor een gesloten poort gestaan. Gelukkig wisten we ditmaal wel dat er een camping vlak in de buurt was. Bij deze camping kwamen we via een bosweg aan om hier te gaan overnachten. Dit kon volgens hem, maar waar we moesten staan wist hij nog niet. Uiteindelijk zei hij gooi hem maar hier in tuin. Zodoende staan we voor vannacht met onze tent bij iemand in de voortuin.