Dag 4, Arette ( 85 km / 1950 Hm)
De pizza gisteren smaakte zeer goed, maar hoe kan het ook anders als je de kaas van regio gebruikt. Brebis genaamt, een schapenkaas met trekjes van pecorino.
Vannacht werden we met een harde knal wakker, Dennis zijn slaapmat heeft het begeven. De lamellen tussen de banen zijn los en dat betekent dat er nu een gigantische bult in zijn matras zit. Dit hebben we per email direct aan fietsvakantiewinkel gemeld en als antwoord kregen we dat we een nieuwe kunnen krijgen. Daar hebben we nu niets aan, dus onderweg bij diverse winkels gestopt voor een alternatief, maar nergens konden we iets vinden. Dus dan wordt het de komende nacht slapen op een bult.
We vertrokken vanmorgen in richting St-Jean-Piet-de-Port, de startplaats voor vele pelgrims van de camino. We hebben hier een rondje door de oude stad gefietst en het werd meteen duidelijk dat hier alles draait om de pelgrims. Eenmaal dit gezien te hebben fietsten we naar de Col de Bargargi. In de beginne ging het geleidelijk aan omhoog, maar vanaf Bassaburua moesten we vol aan de bak. De eerste kilometers gingen aan een gemiddelde van 11%! Dit had niets met fietsen te maken, dit werd dubbelvouwen tussen het kader.
Na dit verschrikkelijke begin werd het iets minder steil, maar het bleef nog steeds zwaar met de extra kilo’s. We kregen wel een geweldig zicht op het dal met zijn kronkelende weg. Deze col bestaat eigenlijk uit 2 cols, want boven op de col de Burdinkurutxeta, kregen we een korte afdaling. Beneden aan de voet van de col de Bargargi vonden we een restaurant waar we ons op het terras plantte voor een ijskoude cola. Hier hebben we ook meteen de bidons gevuld met ijskoud water van de tap, aangezien hier in Frankrijk restaurateurs verplicht zijn om reizigers koud water aan te bieden zonder daar ook maar iets voor te vragen.
De weg die volgde was nu ook weer lastig, niet omdat het steil was maar omdat het continu op en af ging. We kregen er wel een prachtige weg voor terug, we fietsten namelijk door het natuurpark d'Iraty. Boven op de top zijn we eerst op adem gekomen alvorens de afdaling aan te vatten. Op deze afdaling konden we dan eindelijk eens de fietsen laten bollen. Snelheden tot 75 KM/h zijn hier geen uitzondering. Wel altijd rekening blijven houden met tegemoet komend verkeer. Zo kwam er een vrachtauto de hoek om die zowat de hele weg nodig had, maar deze konden we nog vakkundig ontwijken. Voordat we in het dal kwamen moesten we eerst nog eens een echte kuitenbijter overwinnen.
In het dal fietsten we langs de rivier de Saison, dit ging in dalende lijn naar Tardet. We vonden het genoeg voor vandaag en besloten om de camping in Arette te nemen. het zouden nog 14 kilometer zijn, normaal geen probleem ware het niet dat er nog een paar flinke klimmen in zaten. We kwamen dan ook totaal uitgeput op de camping aan, mede omdat de temperatuur richting de 38 graden ging. Al met al een hele zware dag vandaag, slechts 80 km met 2000 hoogtemeters, en een gemiddelde van 15 km/h, dat geeft maar eens aan hoe lastig het was.
Op de camping werden we met open armen ontvangen door Bernard, die ons een fraaie plaats toewees in de schaduw. Maar waar we hem zeer dankbaar voor waren was dat hij meteen op zijn quad sprong om een koud biertje voor ons te gaan halen in het dorp. Later nog hebben we van Elsa nog een stuk Brebis gekregen.
Santé Bernard.