Dag 9, Bruneck (125 km/ 2350 hm)

Gisteravond nog een restaurant gevonden hier net buiten de camping, en daar genoten van een lekkere maaltijd met de nodige wijn. Rond 9 uur was ik terug op de camping en dook meteen mijn nest in want ik was helemaal naar de vaantjes.

Om 8 uur vertrok ik van de camping en het was nog behoorlijk fris, slechts 10 graden. In de afdaling die volgde naar het dorp voelde dat bijzonder koud. Mede ook daar mijn gewassen kleren nog niet helemaal droog waren. Na de dagelijkse cappuccino met croissantjes ging het licht stijgend richting Caprille , waar nog gestopt werd bij een allementaria voor brood en zelfgemaakte vijgenjam. Als beloning voor de top nam ik ook nog een blikje cola mee. De eerste kilometers langs de rivier liep het al flink omhoog en moest er volledig teruggeschakeld worden. Ik had nog een kransje over. Bij de officiële start van de Pas moest het kransje er toch aan, want dit was megasteil, en dat is zo de hele klim gebleven. in 10 km moesten 922 hoogtemeters worden overwonnen, dat komt neer op gemiddeld 9,1%. Gelukkig zaten er in de beklimming 29 genummerde haarspeldbochten, dus het aftellen kon beginnen. De hele klim was het zitten, stilvallen, op de pedalen staan, naar de volgende haarspeldbocht waar het ietsje vlakker is zodat de benen even adem krijgen en hup weer hetzelfde naar de volgende bocht. Tot nu toe de zwaarste die ik gefietst heb met bepakking. Maar eenmaal boven krijg je een adembenemend uitzicht en is het Afzien alweer snel vergeten.

Boven op de top vond ik een mooi plekje uit de wind, om aan de vijgenjam te gaan, en de omgeving goed in me op te nemen. De cola was niet meer koud maar smaakte o zo lekker. De afdaling kende ook heel veel haarspeldbochten, maar niet zo steil als aan de andere kant. Net voor je Pocol binnenkomt moet je dan nog een klein hupje over, om vervolgens over een brede weg af te dalen naar Cortina D'ampezzo. Onderweg krijg je een prachtig beeld op de stad met daarachter de Dolomieten. Nu snap ik ook waarom hier ooit de winterspelen zijn gehouden. En natuurlijk niet te vergeten de film van James Bond.

Vanaf Cortina vond ik een fietspad waar ik even aan toe was , even geen motoren en auto's. De weg slingerde door het bos en er zaten ook nog wat tunnels en bruggen in over diepe ravijnen. Blijkbaar was dit een pad tot boven op de Passo Te Croci. Een beetje ongemerkt ben ik zo bovengekomen, want het liep de hele tijd maar een paar procent omhoog. Was ik over de gewone weg gegaan zou deze 7,1% zijn, natuurlijk wel over een kortere afstand. Nu volgde er een hele lange meetrap afdaling. Onderweg nog even gestopt om een foto te maken van de Tre Croci, en rap weer verder met wind op de kop naar Toblach waar ik trek kreeg in een cafe, en ook maar meteen stopte bij de eerstvolgende gelegenheid.

Het was ondertussen bijna 4 uur, dus maar even kijken voor een camping. Een geschikte camping zou er zijn in Bruneck. Kijken of ze plaats hebben. Over een fietspad met veelal grind langs de Rijn ging het nog steeds in dalende lijn, met zo af en toe kuitenbijter naar Bruneck. Vanaf het fietspad moest er nog even geklommen worden om bij de camping te geraken. De navigatie gaf me de weg, alleen waar deze zei dat de camping zou zijn was er een stortplaats. Verderop in het dorp gevraagd waar de camping is, en men stuurde mij terug de berg op. Bleek dat waar ik overgestoken ben er gewoon een bord stond met camping. Ik was er 200 meter vandaan geweest en niet gezien. Op de camping vertelde ik van de navigatie en de eigenaar was bekend met het probleem. Hij kreeg vele telefoontjes van gasten die het niet konden vinden.

Vandaag heb ik de laaste dolomieten klim bedwongen, vanaf morgen gaat het weer de Alpen in met bestemming oostenrijk.