Dag 21, Densborn (195 km / 1250 hm)
Ondanks de goede nachtrust in de speeltuin, zat ik vanmorgen al voor 7 uur op de fiets. Het zou vandaag weer heet worden, dus daarom maar vroeg vertrokken.
De eerste 50 km begonnen net zoals gisteren geëindigd, door de heuvels van Lotharingen. Lange wegen door de heuvels met geoogste korenvelden, met zo af en toe een kuitenbijter. Gisteren had ik al besloten om via de eifel terug naar huis te komen, en niet door de ardennen. Dat stuk vanaf Luxemburg hebben we in Mei al gedaan met de groene Valleienroute.
In Basse-Hamm kwam ik aan de Moselle en die heb ik een hele tijd gevolgd met zicht op de wijngaarden. De moezel volgde ik aan de Duitse kant tot net na Trier. Op de vlakke wegen langs de rivier was het makkelijk om de snelheid er goed in te houden, zeker met het lichte briesje in de rug. Hier langs de moezel zijn veel fietsers op pad, maar dit is toch een heel ander genre dan diegene die ik eerder tegenkwam op de groene weg. Hier kan er nog niet eens een goedendag vanaf.
In Konz waar de Saar in de Moezel stroomt, heb ik een supermarkt opgezocht voor de lunch. Deze keer geen stokbrood, maar Duitse brötchen met schinken, en een fles chocolademelk, want die krijg je niet in Frankrijk. Met dit alles heb ik een mooi plekje uitgezocht aan de Moezel en heb me hier aan te goed gedaan.
Na Trier was het gedaan met de pret, en ging het serieus de Eifel in, en dat betekent steile hellingen waar je met bepakking met pijn en moeite bovenkomt. Hier is elke helling minimaal 10%. Het water was niet aan te slepen. Langs de weg zag ik een paar bouwvakkers werken met een betonmolen en vroeg voor water. Ze hadden lekker koel water voor mij, zodat ik weer vooruit kon.
Langzaam maar zeker begon de kracht uit mijn benen weg te vloeien, mede door de hitte en de steile beklimmingen. Dus tijd voor een camping. Vandaag heb ik een speciale plaats gevonden in Densborn bij een watermolen waar alleen maar tenten mogen staan. Hier werd ik hartelijk verwelkomt met een stuk taart en een Bitburger.
Nadat de dagelijkse zaken waren gedaan, zoals de tent opzetten, douchen en de was, moest er nog een gebroken spaak vervangen worden, maar dit had ik al eerder gedaan dus geen probleem. Hier bij de watermolen werd me gevraagd of ik mee wilde eten, en daar had ik wel zin in. Zeker daar het waarschijnlijk de laatste dag word van de reis. Dit heb ik wel verdiend. Nu we toch in Duisland zijn hoort daar natuurlijk een Weisbier bij, dus hier ga ik me vanavond eens aan tegoed doen.
Guten Apetit.