Etappe 7, Péronne-en-Mélantois (140 km / 650 hm)

Na een kleine nachtelijke regenbui scheen de zon vanmorgen. Met de opkomende zon, zijn we maar eens fijn aan het ontbijt begonnen. Want vandaag moesten we door het bos.

Na het ontbijt ging onze reis door kleine Franse dorpjes. Waar bijna niks te doen daar het vandaag 1 mei is, de dag van de arbeid. Uiteindelijk na een straf begin van op en af te fietsen kwamen we onderweg veel meer fietsers tegen. Deze fietsers volgen veelal de jacobsroute. Hier kwamen we achter nadat we op de weg een coquille de saint Jacques zagen.

Uiteindelijk na een goeie 50 kilometer te hebben gefietst kwamen we in Cambrai. Hier kochten we bij de boulangerie / patisserie een pain de campagne, abrikozenflap van bladerdeeg en een puddingbroodje. Dit aten we wat later in een stadspark rustig op.

Nu onze magen gevuld waren konden we nu richting Arenberg fietsten. Voordat we daar kwamen gingen we door een echte arbeiders stad. Niet echt één overduidelijk stadsplein, bijna allemaal dezelfde huizen en dicht op elkaar gebouwd. Dit was in Denain .Eigenlijk is het o wel toevallig met de dag van de arbeid en fietsen in deze omgeving. Vervolgens verlieten we Denain om zo snel mogelijk een kasseistrook te vinden, dit was een strook die niet wordt verreden.

In de verte doemde de mijnschacht van Arenberg al op. Na die nog enkele malen gezien te hebben werd die maar groter en groter. Dit duidde erop dat we bijna zouden beginnen aan het bos. We vlogen met onze bepakking wind in het hol met 30 kilometer per uur richting het bos van Wallers. Steeds dichterbij kwamen de gevreesde kasseien. Nog maar 500 meter en we zouden er aan beginnen. Nu waren het er nog maar 100, ze komen steeds dichterbij. Ze liggen nog maar 20 meter van mijn voorwiel verwijdert, we knepen in de remmen en gingen op het naastgelegen fietspad en aanschouwden de gruwelijke staat van het bos. Wat ligt deze kasseistrook er wonderbaarlijk slecht bij.

Na het bos hebben we nog Orchie gefietst en Orchies sur Orchies. Deze lagen stukken beter, maar met bepakking is dit niet te doen. Compleet op van de kasseien en omdat we al zeker 4 uur niets meer gegeten hadden kwam de man met de hamer. Dus zwalkte we de laatste kilometers naar de camping .Deze ligt nog geen 10 kilometer van de Belgische grens. Het leuke hier is je hoort af en toe een vliegtuig boven je hoofd hoort vliegen, de A23 ligt hier in de buurt en de TGV vliegt van nog geen 200 meter naast je bed. Maar slapen zal geen probleem worden, we zijn total loss.