Dag 1, Modane  (110 km / 2800 hm)

Nadat we gisteren een camping hadden gevonden waar we  de auto konden laten staan voor de komende drie weken, zijn we vanmorgen vroeg vertrokken uit Allemond.

De eerste kilometers ging het nog vlak, maar eenmaal de Alp te zijn gepasseerd ging het meteen bergop naar de Lautaret.
We kropen richting het stuwmeer aan de voet van deux Alps. Net na het meer konden we rechtsomkeer maken omdat men bezig was een tunnel te bouwen, vanwege een aardverschuiving een jaar geleden. We moesten terug en via de andere kant om het meer naar boven.
Bij het vertrek was het nog frisjes, maar nu begon de temperatuur al richting de 30 graden te lopen.


De top van de Lautaret (2056 mt) bereikten we om twaalf uur. Hier hebben we even wat gegeten en toen was het, hup linksaf naar de Galibier. We moesten nog eens 600 hoogtemeters overwinnen in 8 km. De eerste kilometers ging het vrij goed,maar eenmaal dichter bij de top werd het steiler. Je kreeg hier wel een mooi beeld over de alpentoppen. Nu kon je ook de top zien liggen, maar dit was ver.
Vanaf de tunnel ging het met 12% omhoog, dit werd harken. Net voor de laatste km schoot de kramp in mijn benen en moest ik helemaal terug naar de kleinste versnelling. Nu kon ik alleen nog maar staan op de pedalen, want zodra ik ging zitten kwam de kramp meteen weer opzetten. De laatste meters werden zo een echte lijdensweg. Maar eenmaal boven ben je dit snel weer vergeten.

Wat  volgde was  een snelle afdaling met vele haarspeldbochten in de richting Valoire vanwaar het nog een paar km klimmen waren naar de Telegraph. Maar ook hier werden we beloond met een mooie afdaling met vele haarspeldbochten. De campers wuifde ons voorbij en zo zoefden we naar St Michel de Maurienne. Beneden bekeken we de kaart en besloten om de camping in Modane op te zoeken.

Deze 16 km waren ontzettend zwaar, daar er helemaal niets meer in de benen zat en de weg alsmaar op bleef lopen. Net voor de camping zijn we nog even gestopt bij een supermarkt voor het eten. Het bier en de wijn hebben we laten staan daar dit ons geen goed plan leek met de benen van ons.

Nu we de tent hebben staan, en wat gegeten hebben, met soms nog een beetje kramp, is het tijd voor het avondeten.

A demain.