Etappe 23, Düren (130 km / 400 hm )
Na gisteravond eindelijk de namen geleerd te hebben van onze metgezellen. Geert(Belg) en Willem(Nederlander) stonden we rond een uur of 7 op.
Het was nu voor de verandering een droge dag. Vandaag zou de zon schijnen en de hemel helemaal blauw kleuren. Dit was in ons geval super nieuws, want na die dagen van alleen maar rot weer eens mooi weer. Eindelijk goed weer. Het was nu half 8 en we waren al klaar met inpakken. We zijn met z’n 4en richting de Netto gegaan om daar inkopen te doen. Dit hebben we ook gedaan en dat zou pas na 55 kilometer opgegeten worden. Maar dat is iets voor later die dag.
Bij de Netto was ook een bakkerij. Hier hebben we allemaal een milchkaffee gedronken. Want ja na elke dag bij de bakker een milchkaffee drinken begint het een gewoonte te worden. Maar dan hoort er ook een lekker gebakje bij, een vanillestaaf. Deze was heerlijk smeuïg en we hebben daar goed van genoten. Nu we ontbeten hadden namen we zowat alle onze eigen weg, Willem ging naar het tankstation en moest zijn banden nog bijpompen, want hij dacht dat ie autobanden had en dat er maar 2.2. Bar in hoefde. Wij hebben hem duidelijk gemaakt dat dat minimaal 5 moest zijn. Vandaar uit ging hij naar Frankfurt am Main. Geert ging na de zelfde camping als ons en zou een stukje mee fietsen richting de Rijn. Waarna hij op zijn eigen tempo verder zou gaan richting Echtz.
Eenmaal aan de Rijn gekomen en we elkaar zowaar uit het oog waren verloren, moesten we met een rood gloeiende bel zigzaggen tussen de zogenaamde fietsers. Want je ziet ze in alle maten met grote monden. Want ja ze fietsen ook een stukje. Wij zien die meestal zondag in onze omgeving, maar daar zijn ze elke dag in de zomer. Want langs de Rijn fietsen is geen uitdaging. De enige uitdaging die ons te wachten stond, was na 45 kilometer. We gingen voor Bonn, linksaf richting de Eifel , eerder de uitlopers van de Eifel. Want we fietsen van 23 meter hoogte naar 260 meter hoogte met een paar haarspeldbochten. Eindelijk een uitdaging na die oh zo saaie Rijn, waar vanaf Koblenz alleen maar industrie langs de oevers te zien is.
Eenmaal bovenop de heuvel hadden we inmiddels al 55 kilometer gefietst, en werd het tijd voor de lunch. We hadden dus rond half 11 al 55 kilometer gefietst. Vlak fietsen is fietsen zonder er iets voor te doen want het rolt, behalve als je windkracht 4 op je snufferd hebt. Maar wij hadden wind mee en vlogen die dag gemakkelijk richting Echtz.
Voordat we in Echtz aankwamen daalden we weer een beetje richting Euskirchen. Het begint nu allemaal zeer bekend uit te zien. De regio lijkt sprekend op die van ons net over de grens. En natuurlijk ook op onze eigen regio. We reden gemakkelijk zonder veel moeite 25 aan het uur gemiddeld op vlakke stukken.
Nadat we in Euskirchen kwamen, fietsten we richting Düren waar we inkopen hadden gedaan bij de Lidl. Voordat we daar kwamen hebben we nog de laatste broodjes opgegeten. Het was wel even fijn om te eten en te rusten, want ver was het niet naar de camping. In Düren hadden we dus inkopen gedaan, rijst met kip kerrie stond er voor ons op het menu. Vandaaruit fietsten we richting een See. Ditmaal de Echtzer-Düringer See. Deze ligt bij Echtz in de buurt, niet de verwarren met Echt in Limburg.
Eenmaal op de camping was het 3 uur, we hadden 130 kilometer gefietst. In Tsjechië 130 kilometer fietsen was een stuk zwaarder, dan was je pas rond half 6 op de camping. Nu waren we dus bij een See, deze See was ook voor iedereen toegankelijk om te komen zwemmen. Zo moesten wij onze tent tussen de menigte op zetten. Wij konden wel midden in de nacht gaan zwemmen, de andere moesten naar huis.
Uiteindelijk na een bepaalde tijd stond het hele veld vol met tenten. Maar liefst 4 tenten, tis toch wat anders als in Koblenz waar er 15 of wel meer stonden. Vele die daar stonden gingen richting het zuiden. En een enkeling daar van richting Rome, via de Reitsma route.
Hier op de camping kwamen we onze metgezel ook weer tegen, Geert arriveerden rond half 6 op de camping. Wij waren daar al om half 4, hij had dus 2 uur meer nodig. Maar met een normale fiets en met wat omwegen toch 140 kilometer fietsen, daar neem je alleen maar je helm voor af.
In de Avond hebben we gekookt, zoals ik al eerder heb gezegd hadden we rijst met kip kerrie. Dit hebben we gekookt en daarna opgegeten. Maar niet veel later zaten we aan de weissen om onze fietsvakantie afsluiten, want morgen is onze laatste dag. Nu liggen we in onze tent, weer een “Zelt am See”. Hebben we morgen onze etappe richting de Champs Élysées. Ja eerder de Pastoor Rijnderslaan maar dat doet er niet toe. We gaan nu slapen en we hebben morgen onze slotrit.