Etappe 13, Zocca (160 km / 1101 hm)
Na een goede nachtrust zijn we vanmorgen wakker geworden op een boerderij, voor de gene die het interesseert geen zorgboerderij.
Nadat we ons ontbijt achter de kiezen hebben gewerkt, zijn we op de fiets gestapt naar onze oorspronkelijke eindbestemming in Modena(110 km). Rond 9 uur kwamen we aan in Mantua, een stad die groot worden is in de renaissance tijd. Zodoende ook was het dan een oogstrelend uitzicht. Daarbij is Mantua omsloten door een muur. In Mantua zelf waren veel grote palazzo's, met onder andere een voor Vergilius. Het plaveisel in de stad is nog erger als de maaskeien in Thorn. Volgens boekje wordt er gezegd dat je beter kunt lopen sommige stukken, maar dat dachten we toch even niet.
Vervolgens gingen we een super lange tijd over de Povlakte richting Modena. Deze Povlakte was een super lang vermoeiend stuk voor je eindelijk wéér eens iets zag. Tijdens onze rit door de Povlakte zijn we in een dorpje gestopt bij een bar/restaurant om een cappuccino en croissants naar binnen te werken. We verlieten de Povlakte uiteindelijk bij Quistello waar we in het aardbevingsgebied kwamen. Veel van de gebouwen waren verwoest, sommige waren half ingestort. Het leek af en toe of we in het wilde westen waren waar de goudkoorts is verdwenen. Desalniettemin was dit wel beter als de leegte van de Povlakte. Trouwens de Povlakte word ook gekenmerkt voor de liefhebber als streek voor een typische licht bruisende half zoete zachte rode wijn, de lambrusco.
Modena de stad van Ferrari, Maserati en de Tomaso. Dominica in Italië is als koopzondag in de bible belt, zeg maar eerder was geen hond op straat. Modena is van oorsprong een Etruskische stad die later een Romeinse kolonie werd en uiteindelijk deel gaan uitmaken van het rijk. Het oude centrum van Modena is relatief klein maar wel mooi. Toen we Modena langzamerhand uitreden zagen we een pizzeria waar we lekker gingen bunkeren. Nou we aten samen 4 pizza's en dronken een 1.5 liter cola. De eigenaar dacht; dat zijn zeker Duitsers, had die goed mis. Echter daar het pas half 2 was besloten we om door te rijden. We hadden namelijk pas 102 km gehad en vonden dat we wel verder konden.
We verlieten Modena uiteindelijk door een rustige wijk en hebben nog wat eten in geslagen, gingen we naar Vignola via een fraai fietspad aangelegd op een oude spoorbaan. Echter deze spoorbaan heeft enkele levens ge-eist, namelijk 2 platte banden. Aan de zijde van de weg net voor Vignola kwamen we een fruitkraam tegen waar we perziken hebben gekocht. Voordat we in Vignola kwamen hadden we ernstige problemen door een gebrek aan aqua. Maar met hangende pootjes kwamen bij een gelateria binnen waar we ice-tea namen en de bidons vulden. Maar niet zoals in Nederland 1 BIDON 1 EURO.
Inmiddels hadden we 130 km gehad in Vignola. Blijkbaar de eerst volgende camping bleek pas 30 kilometer verder te zijn. Maar wat voor ons nog was weg gelegd is dat we van 50 meter moesten klimmen naar 800 meter. Tevens met 40+ graden en een lange beklimming. In Vignola begonnen we aan een forse klim naar Guiglia. Wel kregen we een mooi uitzicht op de fraaie omgeving. Na een korte afdaling steeg de weg verder naar Zocca dit ligt zo'n beetje in het midden van de heuvels en de dalen van de Panaro en de Samoggia, waar men een mooi uitzicht heeft.
Vanuit Zocca stond in ons routeboekje dat er in de buurt een camping was. Dit was nog een hele opgave. zeker met die steile hellingen die ons nog tegemoet kwamen. We moesten helemaal op het kleinste verzet naar boven harken. Voordat we boven kwamen werden we met een blafsalvo naar boven geblaft. Uiteindelijk stond er aangegeven dat de camping in de buurt was niet zeggende dat de laatste 100 meter 10% stegen. Zodoende kwamen we pas aan om 7 uur. Maar we hebben wel 160 km gehad en het voelde niet verkeerd aan.
Toen we eindelijk op drempel van de camping stonden, wisten we nog niet wt voor een een komediant hier de leiding heeft. Voordat we de tent konden opzetten kregen we van een Italiaanse MAMA 2 stoelen en 1 tafel aangeboden. Eerst hebben we de perziken opgepeuzeld en zijn uiteindelijk de tent gaan opzetten. Daarna was het tijd voor te douchen, echter zover kwamen we nog niet. Eerst gingen we wat drinken en kwamen in gesprek met nog een paar halve gare. Deze deden ook fietsen maar dan van Basel tot Livorno.
Uiteindelijk gingen we dan douchen en begonnen we langzamerhand met het updaten van de blog. Echter tijdens het schrijven heeft men ook wat te drinken nodig. We namen een fles barbiere en een fles paulaner om onze denkspieren te ontlasten. Op deze camping zijn buiten de andere halve gare ook nog meer Nederlanders aanwezig, wat een contrast met gister waar we geen Nederlanders aanwezig waren. Nadat we net iemand waggelend over deze fantastische camping zagen lopen. We vermoeden dat ze te veel wijntjes heeft gedronken. Maar ach het is niet alleen in Italië.
Het is nu redelijk laat maar omdat we vandaag ons hebben uitgesloofd, hoeven we morgen in plaats van 125 km máár 65 km te fietsen. Dus we kunnen morgen wat later vertrekken.
Buono notte.