Dag 4, schönhagen (95 km / 1500 hm)
Buiten de haan die langs onze tent stond te kraaien maakte de zon ons ook wakker. Dit zag er goed uit voor vandaag, dus snel inpakken en wegwezen.
Eerst maar naar Paderborn, waar we door de straatjes slenterden. Jammer alleen dat alle mooie gebouwen in steigers stonden. Nadat we onze tassen weer gevuld hadden bij de supermarkt, en nadat we koffie hadden gedronken gingen we verder, totdat niet veel later de bagagedrager van mijn fiets het begaf. Precies hetzelfde probleem wat me afgelopen zomer in Frankrijk ook al was overkomen, maar nu aan de andere kant.Gelukkig had ik het onderdeel bij me dat de Franse fietsenmaker speciaal voor mij gemaakt had, dus het probleem was snel gefikst. Gisteren had ik trouwens ook nog een een gebroken spaak die ik ook maar meteen vervangen heb. Het zit me deze reis wel mee! Eenmaal dit euvel opgelost ging het verder door het Sauerland met zijn vele beklimmingen, sommige over bospaden met zeer slecht wegdek en flinke stijgingspercentages. De afdalingen liepen ook niet veel beter, het schoot niet op vandaag.
Rond het middaguur vonden we een mooie picknickplaats, waar we op het gemak geluncht hebben. Het bleek dat we nog geen 40 km op de teller hadden staan. Na de lunch ging het niet veel beter, de weg bleef op en neer te gaan in richting Hanzestad Lemgo. Hier kregen we nog heuse kasseien voor de wielen. Vanuit Lemgo ging het flink omhoog naar het bos. De weg werd steeds steiler totdat we voor een muur stonden waar we ons naar boven harkten. De lange weg door het bos was ronduit slecht, volgens mij was het ooit asfalt geweest en was het nu volledig verbrokkeld, dit leken wel kasseien. Wat volgde was een mooie afdaling over een verharde weg waar we met 60 naar beneden sjeesden. Er reste ons nog een mooie lopende beklimming naar Schloss Sternberg, met een dito afdaling die ons in Bösingfeld bracht, waar we op zoek gingen naar, jullie raden het al een bak koffie met wat voor erbij.
Inmiddels was het na vijven, en we keken op de teller; 90 km. We besloten dat het genoeg was geweest voor vandaag. Snel even inkopen doen en dan op zoek naar een camping. De camping vonden van we een paar km verder op een boerenerf, waar we onze tent op een mooi plekje in de zon hebben neergezet, en zijn vervolgens in de zon gaan zitten. Ik zag dat mijn poot ontzettend dik was geworden, dus dan maar die verrekte steunkous aangetrokken. Kom ik later thuis met een bruin en een wit been (haha). Daar er hier geen café of iets dergelijks is heb ik de boerin gevraagd voor bier, en zij toverde me een paar flessen Veltins tevoorschijn waar ik natuurlijk geen nee tegen kon zeggen.
Proost und bis morgen.