Przemsyl 20 juli 2018
Na een goeie avond gehad te hebben, schnaps genoeg, was het tijd in de ochtend voor ontbijt. Het ontbijt was goed, roerei, brood, vlees en koffie.
Alles op de maag vertrokken we naar Przemsyl. De eerste tussenstop was enkele kilometers verder. Dit bij een houten kerk, alleen jammer dat deze dicht was. Maar van buiten zag deze er indrukwekkend uit.
Na een goed uur gereden te hebben, constant langs de Oekraïense grens. Kwamen we in de plaats Budomierz toch wel echt dichtbij. We konden de grenspaal bijna aanraken. Maar dat mag niet. Een klein stukje verderop was de daadwerkelijke overgang. Veel rijbanen maar geen enkele auto te zien.
Vanuit de Oekraïense grens vertrokken we verder naar Przemysl. Dit zou nog wel wat lastiger worden. We gaan langzaam maar zeker toch de karpaten in. Of ja de subkarpaten. Deze kunnen ook pijn doen in de benen. Daarnaast hadden we de welbekende onverharde wegen. Maar deze weg was echt zo dramatisch dat we beter konden gaan lopen.
Zeg een twintig kilometer voor Przemysl hebben we nog een korte pauze genomen. Hier hebben we nog even wat gegeten. Maar goed ook, het was schuilen voor een wolkbreuk. Waar we heerlijk droog konden zitten.
Eenmaal in Przemsyl kwamen we aan bij de slaapplek. Een grote bende, maar goed. Er werd gezegd dat alles in orde werd gemaakt. Nou wij douchen, maar er gebeurde niks. We wachtten en wachtten, maar nog steeds niks. Nou dan inpakken en wat anders zoeken, we hadden nog steeds niks betaald. Uiteindelijk kwam ze en moesten we naar de pizzeria. Goed dat er maar eentje naar buiten ging want we werden zo buiten gesloten. Nou terug naar binnen en vertrekken maar.
Uiteindelijk met hulp van de motel eigenaar, dit was de accommodatie waar we naartoe zijn gegaan vanuit de eerste, zijn we uitgekomen in een hotel. Vanuit het hotel zijn we de stad gaan bekijken. Maar natuurlijk hebben we er ook gegeten en gedronken. Om hierna terug te fietsen en te kunnen slapen in het hotel en niet in de bende.